Dat Junya Ito met 16 assists de numero uno was in de categorie Pro Assist was vooraf al duidelijk. En dat hadden er nog flink wat meer kunnen zijn, want alleen al in Mechelen bleven nog een handvol van zijn voorzetten onbenut. ‘Ito is onnavolgbaar, onvoorspelbaar ook’, sprak onze voorzitter Peter Croonen, die de trofee in naam van Junya mocht ontvangen. Onze ‘7’ is intussen al afgereisd naar Japan waar hij met de nationale ploeg nog wedstrijden om de Kirin Cup moet afwerken vooraleer hij van wat vakantie kan genieten.
Dat zijn fabelachtige doelpunt tegen OH Leuven – naar binnen snijden, twee tussenstations en met links richting verste bovenhoek – ook werd gekozen tot mooiste van het afgelopen seizoen, was een extra aangename verrassing. Het publiek heeft goeie smaak. De trofee werd opgepikt door Pierre Denier.
Pierre werd zowaar de meest opvallende figuur van de avond. Oprecht verrast door de eer die hem te beurt viel toen er over ‘iemand met enorme verdiensten voor een en dezelfde club’ werd gesproken. Een aanloop was het naar het moment dat de organisatie hem wilde gunnen. En dat onze Pierre ook gretig pakte. ‘Mag ik nog iets zeggen?’, vroeg hij in alle bescheidenheid, waarna een welgemeend dankwoord volgde van de man die de voorbije 48 jaar overal vrienden maakte en in elke club veel respect geniet. Toen hij zijn Lifetime Achievement Award uit handen van Wesley Sonck kreeg – die Pierre ‘de enige echte legende van de club’ noemde – wilde hij nog graag een anekdote kwijt. Schattig, en het publiek gunde het Pierre volkomen.
Deniz Undav van Union werd speler van het jaar, voor Tarik Tissoudali van AA Gent en nog een Unionist, Casper Nielsen. Hun coach Felice Mazzu werd verkozen tot trainer van het jaar.