Adana Demirspor
1 
0
KRC Genk
In de zelfverklaarde 'hel van Adana' stonden onze jongens voor een duidelijke opdracht. De 2-1 voorsprong van de heenwedstrijd verdedigen en de poorten van Europees voetbal openbeuken. Vrancken dropte dezelfde 11 als vorige week aan het begin van wat een legendarische avond zou worden.
Eerste helft
"Het zal een heksenketel worden", werd op voorhand gezegd. Woorden die door de aanwezige fans duidelijk in daden werden omgezet. Aangekondigd of niet, onze jongens hadden het de eerste helft moeilijk met de omstandigheden. Elke Genkse baltoets of combinatie werd getrakteerd op een striemend Turks fluitconcert. De thuisploeg moest komen en deed dat ook, geruggesteund door luidkeels gezang van een talrijke en wilde meute. Na een kwartier kwamen we goed weg toen Erdogan vanop links kon voorzetten en Ndiaye van dichtbij binnenwerkte, net voordat de vlag (terecht) de lucht inging voor buitenspel. Dat het met vechtlust zou moeten, werd al snel duidelijk. En die toonden onze jongens met overvloed. Met op kop Vandevoordt. Onze goalie kreeg, na enkele knappe reddingen, in een duel met Ndiaye diens knie vol op zijn voorhoofd. Met een stevige kloof in zijn voorhoofd - vakkundig weggestopt met een witte tulband en een proper truitje zonder bloed - ging hij de strijd opnieuw aan. In de acht minuten toegevoegde tijd kreeg de thuisploeg nog een strafschop, nadat Hrosovsky zijn lichaam voor een inkomende voorzet gooide. Penalty oordeelde de Spaanse ref, die de bal tegen Patje zijn arm zag gaan. Vandevoordt zat in de juiste hoek, maar kon niet klemmen. Ndiaye knalde in de herneming onhoudbaar binnen. Zo waren we onze voorsprong uit de heenmatch kwijt. Alles te herdoen in de tweede helft.
Tweede helft
Met dezelfde elf begonnen we duidelijk met meer drive aan de tweede helft. Net voorbij het uur ging de bal ei zo na ook voor ons op de stip nadat Oyen neerging in de zestien, maar de VAR overrulede de Spaanse ref die wel naar de stip had gewezen. Een driedubbele wissel moest ons richting Europa brengen. Heynen deed zijn kapiteinsband opnieuw om de arm, Tolu ging de punt in en Arteaga verving een sterk presterende maar moegestreden Kayembe. De hernieuwde energie zorgde voor nieuwe Genkse aanvalsgolven. El Khannouss dropte een heerlijk balletje in de grote rechthoek, McKenzie kon – moederziel alleen – onvoldoende deviëren. Ook Tolu kon zijn kopbal enkele minuten later te weinig richting geven op een strakke voorzet van Arteaga. Op het uur was het Turkse bobijntje stilaan af. De thuisploeg kreeg geen deuk meer in een pakje boter. Onze jongens toonden zich naast enorme strijders ook fysiek ijzersterk. De Genkse kansen stapelden zich op. Heynen bracht eerst laag voor op Tolu, die net niet kon afdrukken. Oyen trapte in de herneming van dichtbij over. Dé absolute kans op de gelijkmaker – en dus de kwalificatie – kwam er diep in de extra tijd. Een sterk ingevallen Arteaga leverde een messcherpe voorzet af op de knikker van Tolu. De Turkse dwarsligger bedierf ons feestje voorlopig. Verlengingen geblazen.
Eerste verlenging
De eerste helft van de verlengingen begon zoals de reguliere speeltijd eindigde: met eenrichtingsvoetbal. Heynen – die inviel alsof hij nooit was weggeweest – legde quasi meteen de gelijkmaker klaar voor Oyen, maar zijn trap was te zacht om de Turkse doelman te bedreigen. Als een duiveltje uit een doosje was er dan toch nog een zeldzame Turkse dreiging. Belhanda legde terug op de ingevallen Akintola, Muñoz gooide lijf en leden in de strijd om hem het scoren te beletten. De Genkse druk bleef immens, maar ook een naar binnen gesneden Bonsu Baah en een koppende Oyen geraakten niet voorbij Karacic.
Tweede verlenging
Na het eerste deel van de verlengingen was de kaars uit langs beide kanten. Al moesten wij er in het slot wel nog eentje branden. Sadick toonde zich opnieuw een rots in de branding en voorkwam met een broodnodige tussenkomst de dubbele voorsprong, door zich voor een schot van Niang te smijten. Overigens werden er minder kansen in elkaar geknutseld dan benen gestrekt - omwille van krampen dan - en mochten we na 120 minuten onze sokken oprollen voor strafschoppen.
Oog in oog met een ziedende thuisaanhang in een loden warmte hielden onze jongens het hoofd koel. Belhanda viseerde voor de thuisploeg de paal, Heynen - Bonsu Baah- El Hadj - Aziz en Tolu zetten feiloos om. 5 op 5 en Europa in! De hel van Adana werd zo na een zinderende avond de hemel van KRC Genk!
Na uitzinnge taferelen in de kleedkamer toonde Wouter Vrancken zich na een snelle douche met een kamerbrede glimlach op de persconferentie: “Ontlading en fierheid overheersen. De jongens werkten heel hard voor dit resultaat, ze kregen eindelijk wat ze verdienden. Ik ben erg trots op hen, als ik zie hoe ze omgingen met tegenslagen en hoe ze als groep vochten voor de drie punten. Ze gingen geweldig om met de temperatuur en de fanatieke thuisaanhang.”
Of de ploeg op penalty’s had getraind, werd ook nog gevraagd. De vraag stellen is ze beantwoorden, zeker? “Ja, we trainden op penalty’s”, knipoogde onze coach. “Maar, ook het feit dat we als betere ploeg de penalty’s ingingen, gaf ons energie.”
Genkies, we zien ons in Europa he!
Doelpunten reguliere speeltijd
‘45+11 1-0 Ndiaye (pen)
Strafschoppen
1-0 Niang
1-1 Heynen
2-1 Stambouli
2-2 Bonsu Baah
2-3 Ait El Hadj
3-3 Sari
3-4 Aziz
4-4 Akintola
4-5 Tolu
Opstelling
Vandevoordt, Kayembe, McKenzie, Cuesta, Muñoz, Hrošovský (69' Heynen), Galarza, El Khannouss (95' El Hadj), Fadera (’50 Bonsu Baah), Sor (69' Tolu), Oyen (115' Aziz).
