Met heel veel spijt en tegelijk begrip, diep respect en oprechte dankbaarheid nemen we dit weekend afscheid van Danny Vukovic. Onze Aussie kiest voor een onmiddellijke terugkeer naar zijn gezin. Zo komt er vroeger dan verwacht een einde aan een onvergetelijke periode van net geen vier seizoenen.
Danny kwam in de zomer van 2017 naar KRC Genk en maakte zo zijn droom om in Europa te voetballen waar. Maar hij deed veel meer dan dat. Danny werd snel een sterkhouder. Hij had een groot aandeel in een geweldige Europese campagne, maakte ons mee kampioen en won de supercup. Zijn prestaties en zijn warme, sympathieke persoonlijkheid maakten hem ook tot een publiekslieveling. Een soort knuffelbeer die graag tijd nam voor de supporters, maar dan wel een knuffelbeer met een ijzersterk karakter. Een voorbeeldprof die ook elke partijtje op training absoluut wil winnen. Die ijzeren wil bleek ook uit de manier waarop hij terugvocht na zijn zware achillespeesblessure. Danny keerde sterker dan ooit terug en werd kapitein van onze ploeg. Ook nadat de sportieve keuze als eerste doelman op Maarten Vandevoordt was gevallen, bleef Danny zich op en top professioneel gedragen.
‘Vuko’ was behalve een uitstekende doelman met veel verdiensten ook een bijzonder fijn en hartelijk man. Wij zullen hem nooit vergeten en hopen hem op een dag terug in een volle Luminus Arena te mogen verwelkomen. Intussen wensen we hem een behouden thuiskomst down under en een gelukkige hereniging met zijn gezin.
Thanks, mate.
